 In een serie van drie licht ik toe dat echte leiders:
1. Vervelende klussen over de schutting gooien 2. Absoluut niet tegen stress kunnen 3. In heel veel dingen slechter zijn dan anderen In dit artikel aandacht voor nummer 3: 'Echte leiders zijn in heel veel dingen slechter dan anderen' Een groot misverstand is dat leiders een soort alwetende halfgoden zijn. Want, (en dat weten echte leiders zelf allang) niets is minder waar. Sterker nog; Leiders zijn bovengemiddeld goed in het 'slechter zijn in heel veel dingen' dan anderen. Het geheim van hun succes en leiderschap zit niet zozeer in het feit dat ze in heel veel dingen niet zo goed zijn. Nee, het geheim van het succes begint bij het feit dat goede leiders dit openlijk erkennen naar zichzelf én naar anderen. Zonder schaamte, zonder blikken of blozen. Hoe? Door zich daarnaast heel bewust zijn van de dingen waar ze uitzonderlijk goed in zijn en deze ook vol te benutten. Bij hen is het ‘niet goed zijn in bepaalde dingen’ naast een ogenschijnlijke handicap, vooral een keuze. Want zeg nou zelf. Hoe aantrekkelijk het misschien ook klinkt, om in alles goed te zijn, je kunt toch onmogelijk alles in één mens, dag, week of leven proppen. En misschien zijn er ook wel heel veel dingen die je best goed kunt, maar waar je helemaal niet op zit te wachten. Zo kan ik best goed mijn huis schoonmaken en zou ik daar, met drie sportieve mannen in huis, ook makkelijk mijn hele week mee kunnen vullen. Maar… tegelijkertijd vind ik dit zonde van mijn tijd én mijn kwaliteiten! Want er zijn minstens honderd andere dingen die ik leuker vind, waar ik ook goed in ben én die meer opleveren. Dus ga ik dan zelf poetsen? Of laat ik het doen door iemand die daar (als het goed is) oprecht heel erg blij van wordt en daar ook voor wordt beloond? Voor onze generatie klinkt dit kleine voorbeeld misschien niet meer dan normaal. De meeste werkende mensen laten hun huis schoonmaken. Maar het is nog maar één generatie geleden dat hier nog schande van gesproken werd. Het heeft mijn moeder aardig wat moeite gekost om zich los te rukken van het (eigen) oordeel dat een vrouw toch zelf haar eigen huishouden zou moeten kunnen bestieren. En dat een eventuele succesvolle carrière niet ten koste mocht gaan van haar eerste taak, namelijk het huishouden. Pas toen ze een succesvolle business runde, besloot ze iemand in te huren om het huis schoon te maken. Wat een lucht gaf dit haar toen ze zich hier eenmaal aan overgaf. Een hele mooie bijkomstigheid was dat haar, door reuma gepijnigde lichaam, ook veel minder klachten gaf toen ze zich ‘beperkte’ tot de managementtaken, waar ze goed in was én waar ze energie van kreeg. Dit had ze veel eerder kunnen doen als ze zich niet door haar eigen overtuigingen had laten belemmeren. Deze les, die ik als opgroeiende vrouw voor mijn ogen zag, neem ik de rest van mijn leven mee en gaat verder dan dit huis-tuin-en-keuken-voorbeeld. De beste leiders onderscheiden zich namelijk door alleen die dingen te doen waar ze blij van worden en waar ze uitzonderlijk goed in zijn (geworden). Én door daarnaast met mensen samen te werken die veel beter zijn dan zij in al die andere dingen. Ook weer een ogenschijnlijke inkopper misschien, maar eentje die in de praktijk bij voorbaat vaak al mislukt. Denk maar eens aan een gemiddeld sollicitatiegesprek. Het begint al bij het uitgangspunt. Ben je als leider op zoek naar iemand waarmee je helemaal op één lijn ligt? Iemand die het werk precies zo gaat doen, zoals jij het voor ogen hebt en die je qua kennis en kunde 'de baas bent'. Een jongere kloon van jezelf dus. Of ga je op zoek naar iemand die jou gaat vertellen hoe je het moet doen, juist omdat die persoon anders is dan jij en omdat die persoon op een specifiek gebied jouw kennis en kunde absoluut doet verbleken? Teams die zijn samengesteld op een initieel gevoel van gelijkheid, herkenning en egostrelen, zijn vaak na enige tijd uit balans en daardoor minder krachtig. De diversiteit mist, het is teveel ‘van hetzelfde’. Het gevolg is dat mensen binnen het team steeds minder hun toegevoegde waarde ervaren. Teams met experts die op het eerste oog lijken te botsen, omdat er zoveel verschillende karakters en eigenschappen zijn samengevoegd, kunnen daarentegen super effectief en succesvol worden. Juíst vanwege de verschillen en juist vanwege de kwaliteiten die elkaar aanvullen en versterken. Van groot belang daarbij is wel dat er wordt gewerkt vanuit één gemeenschappelijk doel. Een doel waar iedereen, vanuit zijn of haar unieke expertise, met hart en ziel voor gaat. Zo'n team samenstellen, al die verschillende kwaliteiten erkennen en managen en ervan genieten dat de medewerkers op veel vlakken jou overstijgen, vraagt om goed leiderschap en dat begint dus al bij het eerste gesprek en vooral bij jezelf. Al zin om te beginnen? Of hiermee door te gaan als het gesneden koek voor je is? ;) Nog één keer samengevat in drie stappen: 1) Weet waar je heel erg goed in bent of waar je energie van krijgt en maak de keuze om hier zoveel mogelijk van je tijd en energie aan te besteden; ‘Geef energie aan dát wat energie geeft.’ 2) Weet van jezelf waar je minder goed in bent of waar je geen energie van krijgt en kom hier openlijk voor uit. 3) Ga een samenwerking aan met mensen die uitzonderlijk goed zijn en energie krijgen van de dingen waar jij zelf niet op zit te wachten en vice versa. En neem dan eens waar, wat dit met je doet. Er zijn een paar mogelijke effecten die je over het algemeen terug kunt brengen tot twee globale opties: 1) Je ervaart rust, overgave, inspiratie en plezier. Werken voelt niet meer als ‘werken’. 2) Je ervaart innerlijke weerstand. Als het laatste het geval is, kan het helpend zijn om, onder begeleiding van een goede coach, te kijken naar de overtuigingen en belemmeringen die ervoor zorgen dat jij je hier (nog) niet aan kunt overgeven. Het laatste wat een goede coach zal doen is jou ervan overtuigen dat jouw overtuigingen niet deugen. Ze zijn er namelijk niet voor niets en brengen je waarschijnlijk veel. De optimale uitkomst is dat je ze gaat herkennen en jezelf een optie geeft om volgens oude (bewezen) patronen te opereren. Óf hier en daar eens een nieuwe route in te slaan. Het is een gegeven dat zelfs de beste leiders moeite hebben met het herkennen van hun eigen overtuigingen en belemmeringen. Een hele goede reden dus om leiderschap te tonen en iemand in te huren om dat eens met je te onderzoeken en verkennen. Dit zou zomaar eens de eerste stap kunnen zijn.
0 Comments
 Echte leiders:
1. Gooien vervelende klussen over de schutting 2. Kunnen absoluut niet tegen stress 3. Zijn in heel veel dingen slechter dan anderen Dit is waarschijnlijk niet wat je verwacht van een goede leider of waar je zelf mee te koop zou lopen. En toch ben ik ervan overtuigd dat dit juist de kenmerken en misschien wel de geheimen zijn van échte, gelukkige en succesvolle leiders. In een serie van drie licht ik toe waarom... Vandaag tijd voor nummer 1. ECHTE LEIDERS GOOIEN VERVELENDE KLUSSEN OVER DE SCHUTTING Een risico voor echt leiderschap is dat je de vervelende klussen zelf gaat doen, omdat je het lullig vindt om ze ‘over de schutting te gooien’. Dit is een les die ik heb mogen leren van de secretaresse binnen een organisatie waar ik manager was. Zij gaf me waardevolle feedback bij mijn afscheid, waar ik nog regelmatig aan terugdenk. Ze vertelde dat ze inzag dat ik het goed bedoelde als ik zelf de k-klussen (vaak tot midden in de nacht) opknapte. Ik vond dat ik het niet kon maken om haar ermee te belasten. Maar, hoe goed bedoeld ook, het had de omgekeerde uitwerking op haar gehad. Die 'vervelende klussen' gaven haar juist veel voldoening. En ze had ze met plezier(!) opgepakt, als ik ze aan haar had gegeven. Ze had zich dan meer van waarde kunnen voelen, dan nu het geval was geweest. OEI! Wat een inzicht gaf ze me daar. Ik had veel te veel vanuit mezelf geredeneerd. Als ik een bepaalde klus vervelend vind, wil dat dus absoluut niet zeggen dat een ander daar hetzelfde over denkt. En als ik een ander denk te ontlasten, ontkracht ik diegene daar misschien juist wel mee. De conclusie: zorg voor een denkbeeldige schutting waar je al die klussen, die jou alleen maar energie kosten, overheen kunt gooien. Besteed je tijd en energie aan de dingen waar jij wél energie van krijgt. Maar minstens zo belangrijk: zorg ervoor dat er kanjers aan de andere kant van die schutting staan. Kanjers die de klussen die jij er overheen gooit, met plezier en liefde opvangen. Zodat zij vervolgens kunnen doen waar ze goed in zijn en waar ze ook de waardering voor verdienen. En weet je? Dan kom je er waarschijnlijk achter dat die schutting niets meer was dan een oordeel in je eigen hoofd. En die taken... die worden al met plezier opgepakt, voordat jij ze kunt gooien.  Waar ga jij voor?
Veel werkgevers zoeken stressbestendige professionals. Veel werkzoekenden verkopen zichzelf als een stressbestendige kanjer. Mooie match en iedereen gelukkig zou je zeggen. Maar is dat wel zo? Op het moment dat je stressbestendigheid verwacht, neem je als uitgangspunt dat er sowieso regelmatig stress aanwezig is. Alsof dat een vast gegeven is. En dat je met een schild van 'stressbestendigheid' je gevoelloos kunt wanen voor die stress. Precies daarvan zouden we onszelf moeten afvragen of dat wel zo'n wenselijk uitgangspunt is. Want bij het bevechten van stress gaat veel waardevolle energie en creativiteit verloren. Het is meer overleven dan leven. Mijn advies: stop met dat stressbestendige 'gedoe' en kies ervoor om de zaken relaxed, met plezier en ontspanning aan te pakken. Stress buiten de deur houden dus. Niet door er bestendig voor te zijn (terwijl het er gewoon keihard is), maar door je focus te verleggen naar dat wat je wél wilt. Een ontspannen houding, waarbij je tijdig je grenzen stelt om zo ruimte te creëren. Ruimte voor oplossingen, resultaten en echt contact. 'Relaxbehendig' dus. Je zult zien dat het een positief effect heeft op je resultaat, je efficiëntie en, niet onbelangrijk..., je werkplezier. Hoe? Als er een situatie voorbij komt waarbij voorheen de 'stressbestendigheid' in actie kon komen. Doe dan precies het tegenovergestelde: 1) Leun achterover 2) Adem in door je neus en blaas uit door je mond 3) Lach om jezelf en naar de ander 4) Weet dat je een keuze hebt en kies voor de relaxte weg.. Et voila.. Een hele relaxte dag gewenst 😃 Afgelopen week stroomden de felicitaties mijn mailbox binnen. ‘Gefeliciteerd met je werkjubileum’ luidde meestal de door LinkedIn voorgeprogrammeerde titel. LinkedIn bleek mijn 1323 ‘followers’ op de hoogte gebracht te hebben van een jubileum, waar ik zelf even wat onderzoek naar moest doen.. Want, waar feliciteerde iedereen me nu eigenlijk mee?!
Tot ik ineens besefte dat het alweer 3 jaar geleden is dat ik mijn eigen onderneming ‘DNA coaching & consultancy’ geboren liet worden. Jeetje.. 3 jaar.. En wat is er veel gebeurd in die ruim 3 jaar. Eind 2012 raakte ik mijn stem kwijt door een knobbeltje onder mijn stembanden. Ik maakte me zorgen om dat knobbeltje. Enerzijds omdat mij niet verzekerd kon worden dat het om een onschuldig knobbeltje ging en anderzijds omdat mijn stem in mijn werk als communicatie manager en woordvoerder, redelijk essentieel was. Zonder stem voelde ik me als een bakker zonder brood. Het was waarschijnlijk geen toeval dat mijn stemverlies synchroon liep met het gevoelsmatig verliezen van mijn stem, oftewel.. mijn zeggenschap. Jarenlang had ik me, samen met mijn collega’s en vele anderen, met hart en ziel ingezet voor de prachtige ambitie die het Olympisch Plan 2028 heette. Tot die ene bijzin in het nieuwe regeerakkoord er abrupt een einde aan maakte. Nederland liet de Olympische ambitie varen. Einde oefening voor het Olympisch Plan 2028 en einde oefening voor mij en mijn collega’s. Ik stond gevoelsmatig met lege handen, zonder stem én dus ook zonder baan.. Maar helaas beperkte de crisis zich op dat moment niet alleen tot mijn werksituatie. Ook mijn relatie kwam in een pittige crisis terecht. En alsof dat nog niet genoeg was kregen we ook in die periode het bericht dat mijn moeder drager was van het borst- en eierstokkanker gen. Alles komt in 3-tallen zeggen ze weleens.. nou dat bleek! Maar als we het dan toch over 3-tallen hebben... We zijn nu 3 jaar verder en DNA coaching & consultancy bestaat alweer 3 jaar! (bedankt LinkedIn voor de reminder) Ondertussen heb ik meer dan 1000 coach-, trainings- en/of interim uren mogen maken voor prachtige opdrachtgevers. Wat ben ik met die drievoudige crisis, die in 2012 mijn leven op de kop gooide, nog vers in mijn herinnering, toch ook onbeschrijfelijk dankbaar voor de afgelopen drie jaren . Want het was in die periode en misschien zelfs wel door die periode dat ik niet anders kon en wilde dan opnieuw mijn hart volgen. Het resultaat was dat ik een langgekoesterde droom uit liet komen. Ik startte mijn eigen bedrijf: DNA coaching & consultancy. En al voordat ik een acquisitieplan had kunnen schrijven, stroomden de eerste opdrachten binnen en dat is tot de dag van vandaag zo gebleven. Iedere opdracht en ieder persoon, team of traject dat ik mag begeleiden, voelt als een geschenk. Niet alleen omdat ik er dankbaar voor ben dat het zakelijk gezien voor de wind gaat, maar vooral omdat ik iedere dag mijn hart mag volgen, mijn unieke DNA leef en energie geef aan dát wat mij energie geeft. Want... Met dat wat ik goed doe, doe ik anderen goed en dat doet mij weer goed… Wauw.... mooier kan het toch niet?! Een van harte dankjewel aan alle mensen die dit mede mogelijk maken en mij mooie opdrachten, leads en het vertrouwen geven. Ondertussen is mijn stem terug… Is de liefde weer volop ‘aan’ tussen mijn man en mij en moet ik nu snel gaan slapen omdat ik morgen weer twee workshops mag geven. En... degenen die mij goed kennen, weten dat wanneer ik midden in de nacht nog achter mijn laptop zit… ik weer helemaal ‘de oude’ ben.. Nee, beter nog.. ik voel me niet alleen de oude, maar vooral ook De Nieuwe Alice.. En laat dat nu toevallig de afkorting zijn van dát waar ik zoveel aan te danken heb: DNA, bedankt! Op naar de volgende 3 jaar. En wie weet treffen jij en ik elkaar daar.  Wil jij dit jaar ook graag je ‘goede voornemens’ evolueren naar ‘goed dóen’? Dan is dit je kans én je eerste stap op weg naar succes.
DNA coaching organiseert in het eerste kwartaal van 2016 vier ‘van goed voornemen naar goed dóen’ workshops. Omdat het uiteindelijk niet je voornemens zijn die het verschil maken, maar je acties. Wil jij een plek in één van die workshops winnen? Stuur dan: ‘ik ga van goed voornemen naar goed dóen’ onder vermelding van je naam, e-mail en telefoonnummer naar: alicekroeze@dnacoaching.nl. De eerste 16 personen die reageren, mogen GRATIS deelnemen aan de workshop. De locatie en de datum van de workshop wordt zo snel mogelijk na het bekend maken van de winnaars bepaald op basis van de woonplaats en de beschikbaarheid van de winnaars. Ik kijk uit naar je reactie en je aanwezigheid bij één van de workshops. GELUKKIG NIEUWJAAR! Alice Kroeze alicekroeze@dnacoaching.nl www.dnacoaching.nl Verbonden
Door de spiraal van leven Van enzym tot brandende ster Dichtbij Tegelijkertijd zo ver Tijd en ruimte gecreëerd door de 3 dimensionale geest Zijn er eigenlijk nooit geweest Het hele universum Weerspiegelt in ons zijn Grootser dan groot Tegelijkertijd zo klein  DIEPGANG Diepgang willen we bijna allemaal wel. Het maakt het contact echter, het geeft bodem en betekenis en het zorgt voor verbinding met jezelf en de ander. Toch wint oppervlakkigheid het vaak van diepgang. Waarom? Omdat diepgang LEF vraagt! Het lef om diep te gaan. Dáár waar je ogen moeten wennen aan het donker. Dáár waar je niet graag komt en anderen liever niet uitnodigt. Dáár waar schuld, schaamte en kwetsbaarheid wonen. Doe juist dáár zo nu en dan het licht aan... Alleen dan blijft het geen oppervlakkig woord, maar wordt het je bestaan. Diep gaan...  Byron Bay in Australië, dat was de prachtige plek waar ik 17 jaar geleden leerde surfen. Als je dit leest zie je mij in gedachten natuurlijk zeer gecontroleerd en supercool op een surfboard staan. Toch? Als dat zo is... bedankt voor het mooie beeld en het vertrouwen in mijn surfkwaliteiten. :) De werkelijkheid? Ik was doodsbenauwd! Hoe moest ik in godsnaam die plank onder controle houden terwijl de golven genadeloos op me inbeukten. Ik had nog met geen één teen op het board gestaan toen ik al minstens tien keer helemaal koppie onder was gegaan... Mijn mond zat vol met zout en mijn haren vol met zand. Er ging dus wel even wat vooraf aan dat ultieme geluksgevoel.... Wat het uiteindelijk, na hard ploeteren en diep gaan, wel werd. En toen ik daar uiteindelijk gedragen en voortgeduwd werd door die machtige en krachtige auqablauwe golf, met de stralende zon boven mijn hoofd. Toen wist ik waarvoor ik zo diep was gegaan...Het was het, achteraf, meer dan waard! De geschiedenis, de wetenschap en onze eigen levenservaringen laten ons zien dat we op een golfbeweging door het leven en de geschiedenis worden verplaatst. Dat is altijd al zo geweest en zal ook altijd zo zijn. Of je het nu leuk vindt of niet… het leven bestaat uit ups en downs. Sterker nog, zonder ups en downs is er geen leven. Iedereen die ooit in spannende afwachting naar de dunne lijn op een hartslagmonitor heeft gekeken, weet wat ik bedoel. De manier waarop je deze continue golfbeweging ervaart, hangt af van de mate waarin je denkbeeldig hebt leren surfen op de golven. Als je het weleens in het echt hebt geprobeerd, dan weet je dat je alleen kunt leren surfen als je bereid bent kopje onder te gaan. Ook bergbeklimmers kennen het principe. De top van de berg voelt pas echt als een overwinning als je op eigen kracht vanuit het diepe dal bent gekomen. Hoe dieper het dal, hoe hoger de top. Zo is het ook in het leven. De downs horen erbij en heb je nodig om de urgentie en de kracht te creëren om de top te bereiken. In de meeste gevallen bepaalt die golfbeweging, ook wel ‘het leven’ genoemd, of je kopje onder gaat of niet. Meestal kun je daar weinig tegen doen. Net zoals een surfer de golven niet kan creëren of tegenhouden. Het is dus niet de vraag hoe je de dalen kunt voorkomen, maar hoe je ze ten volle kunt aannemen en respecteren om ze daarna te kunnen benutten. Dat geldt niet alleen voor ons persoonlijk leven in het hier en nu. Dit principe is ook te zien in de evolutie. Charles Darwin benoemde het treffend: ‘It is not the strongest of species that survive, nor the most intelligent. It is the one that is most adaptable to change.’ Ook in de wereldgeschiedenis en de economie zien we de golfbeweging terug. Kijkend naar de conjunctuur en de natuurlijke in- en uitademing van processen, is het diepste punt van het dal, meestal ook precies het punt waarop iets nieuws wordt geboren. De eerste lentebloemen na een koude donkere winter. Een nieuw wereldbeeld, de start van een nieuw tijdperk. Een tijdperk waarin we, als we later terugkijken, precies creëerden en kregen wat we nodig hadden. Hoe zit het met de tijd waarin we nu leven? De crisis die in 2008 begon, is nog steeds gaande. Wat dat betreft zitten we met z’n allen dus al een aardige tijd in een dal. Absoluut niet leuk als je er iedere dag de negatieve gevolgen van ervaart. Maar… hoe kijken we over 50 jaar terug op deze periode? Hoe gaat het de geschiedenisboeken in? Ik vermoed dat wij nu in een memorabele tijd leven, omdat we samen op een groot keerpunt staan. En daarmee dus ook aan het begin van zo’n nieuw tijdperk. Een nieuw hoogtepunt. Maar voordat ik daar op inga, zou ik eerst eens naar de passage over de huidige tijd in dat geschiedenisboek anno 2065 willen gaan: ‘De mensen die werden geboren vanaf de jaren 60 tot ongeveer de jaren 90 van de 20e eeuw zijn opgevoed en opgegroeid in een tijd van overwegend economische groei, met de focus op prestaties, ambities en materie. Een tijd waarin de welvaart toenam en carrière maken voor velen een levensdoel was geworden. Maar ook een tijd waarin woorden als ‘workaholic’ en ‘burn-out’ een plekje kregen in de Dikke van Dale. Wat velen van hen wel wisten, maar niet zelf hadden ervaren, is dat deze periode van hard werken en de focus op materie, voortkwam vanuit het diepe dal dat hun ouders of grootouders hadden meegemaakt. Dit dal was de tweede wereld oorlog, die Nederland en de rest van de wereld in haar greep hield van ca. 1940 tot 1945. Een tijd van extreme schaarste, met het eten ‘op de bon’, huizen die werden vernietigd door bombardementen en auto’s en fietsen die, als je pech had, werden gevorderd door de Duitsers. Een oorlog die wereldwijd meer dan 72 miljoen dodelijke slachtoffers maakte. Hiermee werd deze periode tot één van de meest ingrijpende dieptepunten in de geschiedenis. Toen de oorlog voorbij was, ontstond er, met het diepe dal van de oorlog nog vers in het hart en het geheugen, een collectieve bevrijdende creatiekracht. De wederopbouw. Niet alleen van de huizen en de gebouwen die verloren waren gegaan. Maar ook de wederopbouw van het leven, het vertrouwen, de hoop en de ambitie, met een plek voor iedereen die vrijheid zocht en bereid was mee te bouwen aan Nederland. Deze collectieve kracht zorgde ervoor dat Nederland binnen 50 jaar weer uitgroeide tot een economisch sterk land, waar leven in vrijheid, hard werken en succes een groot goed waren geworden. En niet zonder resultaat. De welvaart nam toe en de schaarste maakte plaats voor overvloed. Maar… de reden waarom de oorlogsgeneratie hard was gaan werken en bouwen, was allang niet meer de reden van de nieuwe generatie. De echte urgentie was verdwenen. Ze werkten allang niet meer aan de wederopbouw van Nederland en het was ook allang geen kwestie meer van leven of dood. Steeds meer werd de prestatiedrang en het harde werken losgekoppeld van de collectieve overleving en verbonden met het individuele gewin, vaak om het ego te ‘boosten’ en ten koste van het grotere geheel. De hippies, een beweging van vrijgevochten pioniers in de jaren 60, zagen dit aankomen en gaven destijds een veelbesproken en bezongen tegengeluid. Het mocht niet baten. Het kapitalisme en materialisme vierden hoogtij. Dit zorgde enerzijds voor een krachtige economische groei en prachtige innovaties die o.a. leidden tot het digitale tijdperk. Maar er was ook die andere kant. De kant waar de hippies al voor hadden gewaarschuwd. Er was geen sprake meer van een tekort, maar van een ‘te veel’ In die materialistische ego gedreven maatschappij, konden de auto’s niet snel genoeg, de werkweken niet lang genoeg, de kinderen niet slim genoeg, de huizen niet groot genoeg, de koelkasten niet vol genoeg en de hypotheken niet hoog genoeg zijn. Hoe mooi het aan de buitenkant misschien ook leek… De energiebronnen die de aarde bood, raakten uitgeput doordat er teveel werd verbruikt in korte tijd. Welvaartsziekten wonnen snel terrein door de gevolgen van een overmaat aan ongezonde voeding en stress. Kinderen kregen al heel jong medicatie om aan ‘de norm’ te kunnen voldoen. Steeds meer carrièretijgers werden een slaaf van hun eigen agenda en prestatiedrang. Er kwamen steeds meer mensen die ogenschijnlijk alles hadden: een mooie baan, een knappe partner, slimme kinderen, een snelle auto en een groot huis… maar die niet echt gelukkig (meer) waren. Het overvoeden van de buik en het ego, betekende voor velen uiteindelijk de ondervoeding van het hart en de ziel. En toen sloeg als een laatste genadeklap de financiële crisis van 2008 in als een bom. Een crisis die begon in de Verenigde Staten en ook wel de bankencrisis of kredietcrisis werd genoemd. Geld lenen, wat tot dan toe redelijk makkelijk was geweest, werd aan banden gelegd en de huizenmarkt stortte in. Ook bedrijven ervaarden de gevolgen van de crisis en de werkeloosheid in Nederland steeg van 3,7% begin 2008 naar 8,5% in 2016. Een groot aantal Nederlanders voelde zich gevangen door een tophypotheek in hun veel te dure huis dat ondertussen ‘onder water’ stond… Niet omdat de dijken doorbraken… Maar omdat alles wat rond 2007 nog waardevast of zelfs een goede investering leek, een illusie was gebleken. Een illusie die de bovengemiddelde Nederlander veel geld koste. Heel veel geld. De klok sloeg, net als voor Assepoester, 12 uur en de prachtige koets werd ineens weer een doodnormale pompoen. De betovering van de welvaart en overvloed, bleek definitief uitgewerkt, zowel financieel als emotioneel. Een nieuw tijdperk werd ingeluid……’ Benieuwd hoe de geschiedschrijving vanaf hier verder gaat? Dat hebben wij voor een belangrijk deel zelf in de hand. Daarom staat ons vandaag, net als na de tweede wereld oorlog, een grote collectieve klus te wachten. Hoe gaan we om met dit dal. Verzuipen we erin, of leren we surfen? Waar onze ouders of grootouders fysiek en mentaal leden onder de schaarste, ervaren wij nu de fysieke, mentale en financiële gevolgen van overmaat. Het is dus niet voor niets dat er een nieuwe beweging op gang komt. Je kunt er niet meer omheen. 70 jaar geleden werd de generatie voor ons bevrijd uit de handen van de Nazi’s. Nu is het aan ons om onszelf te bevrijden uit de greep van het ego en het materialisme. De weg omhoog uit het dal, staat dit keer niet alleen niet gelijk aan ‘meer’. De belangrijkste verandering van dit nieuwe tijdperk is misschien wel dat er steeds meer mensen zijn die juist de behoefte hebben aan ‘minder’. Minder is het nieuwe meer Minder stress, minder spullen, minder kunstmatige toevoegingen, minder zorgen. In plaats daarvan: meer balans, ruimte en lucht om echt jezelf te kunnen zijn en te genieten van het leven en ‘the flow’. Weg met de ballast en terug naar de basis. Jarenlang waren het hoofd en het ego de baas en werd de stem van het hart onderdrukt. Nu mag het hart weer de weg wijzen, met het hoofd als wijze reisgenoot en het ego als waardevolle manifestatiekracht. Naast het verrijken van de portemonnee, waar in de basis niets mis mee is, wordt nu in de eerste plaats het levensgeluk, de wereld en de ziel verrijkt. Om zo in een gezond lichaam en met een gelukkige geest op een herstellende planeet je hart te kunnen volgen. Maar dit lukt alleen als je niet hard probeert weg te zwemmen of afwachtend aan de kant blijft zitten afwachten. Dus… heb jij de moed? Benut dan juist de diepte en de urgentie van het dal waarin we zitten om daarna als één van de eersten te kunnen surfen op de kracht van deze golf. En laten we die kracht dan benutten om samen het nieuw tijdperk in te luiden. De wederopbouw van het leven vanuit het hart als voeding voor de ziel. De wederopbouw van ons bestaan anno 2015 Het is tijd. - Alice Kroeze- Is de start van dit nieuwe tijdperk relevant voor jouw persoonlijk? Jouw merk of organisatie? JA! Het is niet alleen relevant, maar zelfs bepalend voor je bestaansrecht en je succes in de toekomst. Behoefte aan wat metaforische surflessen? Je bent van harte welkom. alicekroeze@dnacoaching.nl www.dnacoaching.nl  'VAN OPGAVE NAAR OVERGAVE'
Eén op de vijf, dus 20% van de mensen, is hoog sensitief. Mijn gevoel is dat dit percentage binnenkort omhoog bijgesteld gaat worden. Enerzijds omdat er veel hoog sensitieve kinderen worden geboren, ook wel ‘Nieuwetijds Kinderen’ genoemd. Anderzijds omdat er steeds meer mensen ontdekken dat ze hoog sensitief zijn en eigenlijk altijd al waren. Tijd dus om eens aandacht aan dit onderwerp te besteden. Laten we beginnen bij het begrip ‘hoog sensitief’. Wat is dat? Als je hoog sensitief bent, betekent dat dat je ‘senses’ gevoeliger of hoger ontwikkeld zijn dan gemiddeld. Als Hoog Sensitief Persoon (HSP) neem je daardoor meer en intenser waar, niet met één zintuig, maar met al je zintuigen. Er komen dus veel prikkels tegelijkertijd binnen, die daarna op een diep niveau worden verwerkt en ervaren. Dit geeft een zeer rijke gevoelservaring vol waardevolle inzichten en inspiratie. Mooie gebeurtenissen, waarbij de zintuigen op precies de juiste manier worden geprikkeld, voeden de ziel van een HSP en kunnen oprecht ervaren worden als ‘de hemel op aarde’. Vooral natuurlijke prikkels als het zien van de opkomende zon, het voelen van de wind in je haren, het ruiken van de frisse geur na een onweersbui, het geluid van een schaterlachend kind, het ervaren van echte liefde. Een HSP zal hier vaak diep en intens van kunnen genieten en dit ook opzoeken. De zintuigen van een HSP zijn dus sterk ontwikkeld en zeer actief, maar het gaat verder dan dat. Ook het zesde zintuig, de intuïtie, is meestal bovengemiddeld ontwikkeld. Dit maakt dat een HSP in het contact met de ander veel meer waarneemt dat alleen het zien van een nieuwe bril en het ruiken van een nieuw geurtje. Een HSP is extra gevoelig voor sfeer en emoties. Naast het zintuigelijk waarnemen van de ‘buitenkant’, neemt een HSP dus net zo snel waar wat er leeft aan de ‘binnenkant’. Contact met een HSP is daardoor zelden oppervlakkig, omdat je echt gezien en gehoord wordt. Van buiten én van binnen. Doordat een HSP alle details waarneemt en razendsnel verwerkt, zijn het vaak ook hele waardevolle adviseurs. Ze herkennen kwaliteit en schoonheid als geen ander. Ze doorzien processen en kunnen zeer genuanceerd en zonder waardeoordeel de vinger op de zere plek leggen. Alles is immers meegewogen, bekeken en gevoeld en kan daardoor perfect tot uiting worden gebracht. Veel Hoog Sensitieve Personen hebben dan ook beroepen waarbij deze gaven tot hun recht komen, zoals coach, psycholoog, dichter, adviseur, kunstenaar, onderzoeker, ontwerper, fotograaf, musicus etc. Hoog Sensitiviteit is dus een gave. Het is je als HSP-er namelijk ‘gegeven’ om meer waar te nemen dan gemiddeld en alle mooie dingen van het leven extra intens en diep te ervaren. Door deze ervaringen ook zelf mede te creëren en te delen, wordt een Hoog Sensitief Persoon over het algemeen als creatief, liefdevol en enthousiast ervaren. Hoog Sensitieve Personen zijn vaak ware levenskunstenaars. En toch, helaas, wordt Hoog Sensitiviteit net zo vaak als een handicap of gebrek ervaren. Als een ‘opgave’ in plaats van een ‘gave’. Hoe komt dat? Dat komt doordat een HSP geen natuurlijk ingebouwd filter heeft, die alleen de mooie ervaringen toegang geeft in de juiste dosering. Hoe fijn zou het zijn als dat wel zo was! Maar helaas. De werkelijkheid is dat iedere prikkel, prettig of onprettig, direct keihard binnenkomt en ook nog eens op een diep niveau wordt verwerkt. Zo kan een scherp prikkend kaartje in een kledingstuk al tijdelijk het gevoel geven van ‘de hel op aarde’. Denk ook aan harde schelle geluiden, stank, heftige emoties als woede en schuld en het gevoel van onrecht. Niemand vind dit prettig en leuk, maar bij een HSP komen deze dingen extra hard en diep binnen en duurt het daarom ook extra lang om hiervan te herstellen. Een HSP kan bijvoorbeeld letterlijk pijn in het hart krijgen bij het zien van wereldleed op het nieuws en er van wakker liggen. Ook kan een HSP extreem veel last hebben van geluiden die voor anderen niet hoorbaar zijn, denk aan een oplader in het stopcontact of een ventilator die aanstaat. Samen in één bed slapen is ook een uitdagende gebeurtenis voor een HSP. Probeer maar eens echt tot rust te komen als je je zo bewust bent van de ander en alle prikkels die daar mee gepaard gaan. In het persoonlijk contact lukt het een HSP vaak niet om een oppervlakkig ‘gezellig’ gesprek vol te houden als de intuïtie zegt dat er iets aan de hand is met de ander. Als de onderhuidse emoties niet worden uitgesproken of bevestigd, blijft dit doormalen in het hoofd. Verder geven alle vormen van disharmonie veel onrust. Dit kan zorgen voor gepieker, het ontwijken van contact en het vermijden of juist aangaan van conflict. Het verwerken van prikkels en helemaal negatieve prikkels kost een HSP veel energie en idealiter komen ze na iedere prikkel eerst tot zichzelf voordat ze weer opgeladen ‘verder kunnen’. Helaas is het leven er niet op ingericht dat we na iedere ervaring even kunnen bijkomen. In het huidige leven schieten we van prikkel naar prikkel, van ervaring naar ervaring. Het resultaat? Chronische overprikkeling. Veel Hoog Sensitieve Personen zijn jarenlang, soms zelfs al vanaf hun kindertijd chronisch overprikkeld. Doordat Hoog Sensitieve Personen een extreme behoefte hebben aan het ervaren van een mooie, bijna idyllische wereld en een leven vol harmonie, hebben ze vaak als overlevingsstrategie het vermogen ontwikkeld om nare ervaringen zo te verwerken dat ze betekenis en waarde krijgen. Ook zijn ze vaak meesters geworden in het leren herkennen en ombuigen van negatieve emoties van zichzelf en de ander. Hiermee dient de HSP niet alleen de ander, maar vooral ook zichzelf omdat op deze manier de rust, harmonie en vrede kunnen worden hersteld. Zo kan het gebeuren dat een hoog sensitieve moeder, die eigenlijk behoefte heeft aan een moment voor zichzelf, eerst alle gezinsleden in de watten legt, in de hoop dat daarmee wat rust en vrije tijd ‘gekocht’ kan worden. Of gaat een hoog sensitief kind in plaats van even lekker alleen spelen om bij te komen, ineens met 3 vriendjes spelen, om maar niemand teleur te stellen. Alles om de harmonie te bewaken en de ander niet te kort te doen. Want uiteindelijk kost dat vaak minder energie dan ’nee’ zeggen en het verduren van boosheid, schuld en disharmonie. Een HSP richt het leven dus vaak in rond het helpen, helen, adviseren en ‘pleasen’ van de ander, met als uiteindelijke doel rust en harmonie voor zichzelf te creëren. Doordat de HSP hier goed in is, zal hij of zij enorm worden gewaardeerd door de mensen die hier behoefte aan hebben. Dit geeft de HSP een goed gevoel want hij/zij heeft immers weer een steentje kunnen bijdragen aan ‘de ideale wereld’. Het gevaar is, dat het vaak éénrichtingsverkeer wordt. Omdat een HSP zo druk is met het helpen en helen van de mensen en situaties om zich heen, is er minder ruimte voor de eigen behoeftes. Een HSP zal vaak de indruk geven niets of niemand nodig te hebben en het allemaal prima zelf te kunnen. Dat is vaak ook zo, want niets belast een HSP meer dan het idee een ander te belasten. Dat geeft namelijk een gevoel van ‘in de schuld staan’, met de bijbehorende ongewenste druk en verwachting. Een HSP zal daarom liever geven dan ontvangen, met als resultaat een disbalans in relaties. Want… doordat de HSP zoveel geeft, staat de ander automatisch ‘in de schuld’ en dat is dan weer de ‘killer’ op het gebied van gelijkwaardigheid. Iets wat vaak ver te zoeken is in een relatie met een HSP. Jammer, want als er iets is waar een HSP diep van binnen behoefte aan heeft, is dat juist gelijkwaardigheid. En zo creëert een HSP stap voor stap een emotionele gevangenis voor zichzelf. Door zoveel te geven, ontstaan er verwachtingen. Verwachtingen die als een zware en grote verantwoordelijkheid drukken op de schouders van een HSP, die in de basis vaak juist allergisch is voor ‘moeten’. De gelijkwaardigheid neemt af, de druk en prikkels nemen toe. Het krijgen van een serieuze relatie en kinderen zorgt ervoor dat het gevoel van verantwoordelijkheid, het bewaken van de harmonie en het omgaan met verwachtingen en ‘moeten’ nog meer toeneemt en zelfs op de spits wordt gedreven. Er MOETEN veel behoeftes ingevuld worden, er MOET veel onrust getolereerd worden en er MOET vaak gedrag gecorrigeerd worden. Voor een HSP is de periode van het jonge ouderschap, waarin de prikkels een hoogtepunt bereiken, dan ook vaak een pittige periode. Als de HSP zich in periodes van grote druk en overprikkeling eerlijk zou laten zien aan de buitenwereld, dan zou er al snel het stempeltje depressie, burn-out of midlifecrisis opgeplakt kunnen worden. Omdat dit niet in het ideale plaatje van de HSP past, zal het over het algemeen zo zijn dat de minder sensitieve buitenwereld er niets van merkt als een HSP het moeilijk heeft. De HSP zal het namelijk, zoals gebruikelijk, alleen proberen op te lossen en een ander er niet mee willen belasten. Meestal lukt dat ook, soms niet. ‘Wat is er toch mis met me?’ ‘ik kon altijd alles aan en stond voor iedereen klaar en nu lijkt het wel of ik niets meer kan verdragen’ zijn gedachten die dan spelen. In de zoektocht naar antwoorden ontdekken veel mensen pas dán dat ze Hoog Sensitief zijn. Dit zorgt vaak voor grote herkenning en opluchting. Want… ter geruststelling voor alle Hoog Sensitieve Personen die dit lezen en herkennen. Er is helemaal NIETS mis met je en NEE je bent geen slecht mens. Je hebt alleen een prachtige gave, die een opgave voor je is geworden. Waarom? Omdat het leven vaak niet automatisch ingericht is op een manier die jou als HSP goed doet. De norm in de samenleving en maatschappij wordt nog steeds gesteld door de meerderheid die niet hoog gevoelig is. Het is dus de hoogste tijd dat je goed voor jezelf gaat zorgen. ‘Zijn’ wie je bent en je leven en je omgeving daarop inrichten en aanpassen. Op deze manier kun je van je opgave weer je gave maken en in je kracht komen te staan. Hoe je dat doet? Hieronder vind je een paar belangrijke stappen die je kunnen helpen. 1) Kom uit de kast als Hoog Sensitief Persoon Er echt voor uitkomen dat je hoog sensitief bent en je leven er naar inrichten, kan veel schuld en schaamte oproepen. De angst om vreemd, asociaal of egocentrisch over te komen, ligt dan op de loer. Toch kun je pas echt in je kracht gaan staan als je eerlijk bent naar jezelf en naar de mensen in je omgeving over je verhoogde sensitiviteit. Mensen die je kennen en die van je houden, zullen het waarschijnlijk herkennen en je steunen. Vaak kan het ook een opluchting betekenen, omdat ze door jouw toelichting ineens begrijpen dat jouw vermijdende gedrag of behoefte aan alleen zijn, niet aan hen ligt of hun schuld is. Als mensen het niet begrijpen of je er zelfs op aanvallen, is het goed om je eens af te vragen hoeveel die persoon voor je betekent en hoe graag je die wel of niet in je leven wilt houden. Vaak ontdek je dat mensen die je niet steunen, juist de mensen waren waarbij je energie toch al wegstroomde. Waarbij er al geen balans was tussen geven en ontvangen en waarbij jij teveel verantwoordelijk nam voor het geluk van de ander. Uiteraard doet het verdriet om mensen achter te laten, maar besef ook dat je door jezelf te zijn, je automatisch het kaf van het koren scheidt. De eerste stap op weg naar jezelf. 2) Ontmantel en verwijder zoveel mogelijk de negatieve prikkels Als je eerlijk bent over je hoog sensitiviteit is het ook tijd om eerlijk te zijn over de prikkels in je leven. Wat kost jou teveel energie? Maak hier een lijstje van en elimineer deze prikkels zoveel mogelijk. Voorbeelden van stappen die door Hoog Sensitieve Personen genomen worden zijn:
3) Neem de regie over je eigen leven en gun jezelf levenscadeautjes Bij stap 2 heb je, met het elimineren van de negatieve prikkels, ruimte en rust gecreëerd. Stap twee geeft je de mogelijkheid om te bepalen hoe je die ruimte en rust zo inricht dat het je goed doet. Voorbeelden van ‘cadeautjes’ die Hoog Sensitieve Personen zichzelf hebben gegeven zijn:
4) Blijf trouw aan jezelf Het is voor een HSP moeilijk om trouw te blijven aan zichzelf omdat de prikkels van buiten onverminderd doorgaan. Het is daarom extra belangrijk om je eigen behoeftes en verlangens scherp te houden. Grenzen stellen, zodat je in al het geweld van prikkels en emoties van buiten en van binnen, toch trouw kunt blijven aan jezelf. Jouw innerlijke stem opzoeken. Meditatie, begeleiding, coaching en steun van geliefden kunnen hierbij van grote waarde zijn. Dus samengevat: 1) Kom uit de kast als Hoog Sensitief Persoon 2) Elimineer de dingen uit je leven die energie kosten 3) Geef jezelf 'levenscadeautjes' die je ziel voeden en je leven als HSP verrijken 4) Blijf trouw aan jezelf door continu grenzen te stellen Het resultaat? Je voelt je bevrijd. Je kunt weer energie geven aan de dingen die jou energie geven en daarmee volledig in je kracht staan en het leven vieren. Als iedereen dat doet, brengen we samen een beetje van ‘de hemel op aarde’. En was dat niet precies het levensdoel waarmee jij als HSP ooit naar de aarde bent gekomen? ;-) En.... laat ik zelf beginnen bij stap 1 door uit de kast te komen. Ja, ik ben een HSP :) Alice Kroeze www.dnacoaching.nl |
AuthorAlice Kroeze Archives
January 2023
Categories |
RSS Feed