dna TrendReport: 'MINDER IS HET NIEUWE MEER'

Byron Bay in Australië, dat was de prachtige plek waar ik 17 jaar geleden leerde surfen. Als je dit leest zie je mij in gedachten natuurlijk zeer gecontroleerd en supercool op een surfboard staan. Toch? Als dat zo is... bedankt voor het mooie beeld en het vertrouwen in mijn surfkwaliteiten. :)

De werkelijkheid? Ik was doodsbenauwd! Hoe moest ik in godsnaam die plank onder controle houden terwijl de golven genadeloos op me inbeukten. Ik had nog met geen één teen op het board gestaan toen ik al minstens tien keer helemaal koppie onder was gegaan... Mijn mond zat vol met zout en mijn haren vol met zand. Er ging dus wel even wat vooraf aan dat ultieme geluksgevoel.... Wat het uiteindelijk, na hard ploeteren en diep gaan, wel werd. En toen ik daar uiteindelijk gedragen en voortgeduwd werd door die machtige en krachtige auqablauwe golf, met de stralende zon boven mijn hoofd. Toen wist ik waarvoor ik zo diep was gegaan...Het was het, achteraf, meer dan waard!

De geschiedenis, de wetenschap en onze eigen levenservaringen laten ons zien dat we op een golfbeweging door het leven en de geschiedenis worden verplaatst. Dat is altijd al zo geweest en zal ook altijd zo zijn. Of je het nu leuk vindt of niet… het leven bestaat uit ups en downs. Sterker nog, zonder ups en downs is er geen leven. Iedereen die ooit in spannende afwachting naar de dunne lijn op een hartslagmonitor heeft gekeken, weet wat ik bedoel.

De manier waarop je deze continue golfbeweging ervaart, hangt af van de mate waarin je denkbeeldig hebt leren surfen op de golven. Als je het weleens in het echt hebt geprobeerd, dan weet je dat je alleen kunt leren surfen als je bereid bent kopje onder te gaan. Ook bergbeklimmers kennen het principe. De top van de berg voelt pas echt als een overwinning als je op eigen kracht vanuit het diepe dal bent gekomen. Hoe dieper het dal, hoe hoger de top. Zo is het ook in het leven. De downs horen erbij en heb je nodig om de urgentie en de kracht te creëren om de top te bereiken.

In de meeste gevallen bepaalt die golfbeweging, ook wel ‘het leven’ genoemd, of je kopje onder gaat of niet. Meestal kun je daar weinig tegen doen. Net zoals een surfer de golven niet kan creëren of tegenhouden. Het is dus niet de vraag hoe je de dalen kunt voorkomen, maar hoe je ze ten volle kunt aannemen en respecteren om ze daarna te kunnen benutten. Dat geldt niet alleen voor ons persoonlijk leven in het hier en nu. Dit principe is ook te zien in de evolutie. Charles Darwin benoemde het treffend:

 ‘It is not the strongest of species that survive, nor the most intelligent. It is the one that is most adaptable to change.’

Ook in de wereldgeschiedenis en de economie zien we de golfbeweging terug.  Kijkend naar de conjunctuur en de natuurlijke in- en uitademing van processen, is het diepste punt van het dal, meestal ook precies het punt waarop iets nieuws wordt geboren. De eerste lentebloemen na een koude donkere winter. Een nieuw wereldbeeld, de start van een nieuw tijdperk. Een tijdperk waarin we, als we later terugkijken, precies creëerden en kregen wat we nodig hadden.

Hoe zit het met de tijd waarin we nu leven? De crisis die in 2008 begon, is nog steeds gaande. Wat dat betreft zitten we met z’n allen dus al een aardige tijd in een dal. Absoluut niet leuk als je er iedere dag de negatieve gevolgen van ervaart. Maar… hoe kijken we over 50 jaar terug op deze periode? Hoe gaat het de geschiedenisboeken in? Ik vermoed dat wij nu in een memorabele tijd leven, omdat we samen op een groot keerpunt staan. En daarmee dus ook aan het begin van zo’n nieuw tijdperk. Een nieuw hoogtepunt. Maar voordat ik daar op inga, zou ik eerst eens naar de passage over de huidige tijd in dat geschiedenisboek anno 2065 willen gaan:

‘De mensen die werden geboren vanaf de jaren 60 tot ongeveer de jaren 90 van de 20e eeuw zijn opgevoed en opgegroeid in een tijd van overwegend economische groei, met de focus op prestaties, ambities en materie. Een tijd waarin de welvaart toenam en carrière maken voor velen een levensdoel was geworden. Maar ook een tijd waarin woorden als ‘workaholic’ en ‘burn-out’ een plekje kregen in de Dikke van Dale.

Wat velen van hen wel wisten, maar niet zelf hadden ervaren, is dat deze periode van hard werken en de focus op materie, voortkwam vanuit het diepe dal dat hun ouders of grootouders hadden meegemaakt. Dit dal was de tweede wereld oorlog, die Nederland en de rest van de wereld in haar greep hield van ca. 1940 tot 1945. Een tijd van extreme schaarste, met het eten ‘op de bon’, huizen die werden vernietigd door bombardementen en auto’s en fietsen die, als je pech had, werden gevorderd door de Duitsers. Een oorlog die wereldwijd meer dan 72 miljoen dodelijke slachtoffers maakte. Hiermee werd deze periode tot één van de meest ingrijpende dieptepunten in de geschiedenis.

Toen de oorlog voorbij was, ontstond er, met het diepe dal van de oorlog nog vers in het hart en het geheugen, een collectieve bevrijdende creatiekracht. De wederopbouw. Niet alleen van de huizen en de gebouwen die verloren waren gegaan. Maar ook de wederopbouw van het leven, het vertrouwen, de hoop en de ambitie, met een plek voor iedereen die vrijheid zocht en bereid was mee te bouwen aan Nederland. Deze collectieve kracht zorgde ervoor dat Nederland binnen 50 jaar weer uitgroeide tot een economisch sterk land, waar leven in vrijheid, hard werken en succes een groot goed waren geworden. En niet zonder resultaat. De welvaart nam toe en de schaarste maakte plaats voor overvloed.

Maar… de reden waarom de oorlogsgeneratie hard was gaan werken en bouwen, was allang niet meer de reden van de nieuwe generatie. De echte urgentie was verdwenen. Ze werkten allang niet meer aan de wederopbouw van Nederland en het was ook allang geen kwestie meer van leven of dood. Steeds meer werd de prestatiedrang en het harde werken losgekoppeld van de collectieve overleving en verbonden met het individuele gewin, vaak om het ego te ‘boosten’ en ten koste van het grotere geheel.

De hippies, een beweging van vrijgevochten pioniers in de jaren 60, zagen dit aankomen en gaven destijds een veelbesproken en bezongen tegengeluid. Het mocht niet baten. Het kapitalisme en materialisme vierden hoogtij. Dit zorgde enerzijds voor een krachtige economische groei en prachtige innovaties die o.a. leidden tot het digitale tijdperk. Maar er was ook die andere kant. De kant waar de hippies al voor hadden gewaarschuwd. Er was geen sprake meer van een tekort, maar van een ‘te veel’

In die materialistische ego gedreven maatschappij, konden de auto’s niet snel genoeg, de werkweken niet lang genoeg, de kinderen niet slim genoeg, de huizen niet groot genoeg, de koelkasten niet vol genoeg en de hypotheken niet hoog genoeg zijn.

Hoe mooi het aan de buitenkant misschien ook leek… De energiebronnen die de aarde bood, raakten uitgeput doordat er teveel werd verbruikt in korte tijd. Welvaartsziekten wonnen snel terrein door de gevolgen van een overmaat aan ongezonde voeding en stress. Kinderen kregen al heel jong medicatie om aan ‘de norm’ te kunnen voldoen. Steeds meer carrièretijgers werden een slaaf van hun eigen agenda en prestatiedrang. Er kwamen steeds meer mensen die ogenschijnlijk alles hadden: een mooie baan, een knappe partner, slimme kinderen, een snelle auto en een groot huis… maar die niet echt gelukkig (meer) waren.

Het overvoeden van de buik en het ego, betekende voor velen uiteindelijk de ondervoeding van het hart en de ziel.

En toen sloeg als een laatste genadeklap de financiële crisis van 2008 in als een bom. Een crisis die begon in de Verenigde Staten en ook wel de bankencrisis of kredietcrisis werd genoemd. Geld lenen, wat tot dan toe redelijk makkelijk was geweest, werd aan banden gelegd en de huizenmarkt stortte in. Ook bedrijven ervaarden de gevolgen van de crisis en de werkeloosheid in Nederland steeg van 3,7% begin 2008 naar 8,5% in 2016. Een groot aantal Nederlanders voelde zich gevangen door een tophypotheek in hun veel te dure huis dat ondertussen ‘onder water’ stond…  Niet omdat de dijken doorbraken… Maar omdat alles wat rond 2007 nog waardevast of zelfs een goede investering leek, een illusie was gebleken. Een illusie die de bovengemiddelde Nederlander veel geld koste. Heel veel geld.

De klok sloeg, net als voor Assepoester, 12 uur en de prachtige koets werd ineens weer een doodnormale pompoen. De betovering van de welvaart en overvloed, bleek definitief uitgewerkt, zowel financieel als emotioneel.

Een nieuw tijdperk werd ingeluid……’

Benieuwd hoe de geschiedschrijving vanaf hier verder gaat? Dat hebben wij voor een belangrijk deel zelf in de hand. Daarom staat ons vandaag, net als na de tweede wereld oorlog, een grote collectieve klus te wachten. Hoe gaan we om met dit dal. Verzuipen we erin, of leren we surfen?

Waar onze ouders of grootouders fysiek en mentaal leden onder de schaarste, ervaren wij nu de fysieke, mentale en financiële gevolgen van overmaat. Het is dus niet voor niets dat er een nieuwe beweging op gang komt. Je kunt er niet meer omheen. 70 jaar geleden werd de generatie voor ons bevrijd uit de handen van de Nazi’s. Nu is het aan ons om onszelf te bevrijden uit de greep van het ego en het materialisme. De weg omhoog uit het dal, staat dit keer niet alleen niet gelijk aan ‘meer’. De belangrijkste verandering van dit nieuwe tijdperk is misschien wel dat er steeds meer mensen zijn die juist de behoefte hebben aan ‘minder’.

Minder is het nieuwe meer

Minder stress, minder spullen, minder kunstmatige toevoegingen, minder zorgen. In plaats daarvan: meer balans, ruimte en lucht om echt jezelf te kunnen zijn en te genieten van het leven en ‘the flow’. Weg met de ballast en terug naar de basis.

Jarenlang waren het hoofd en het ego de baas en werd de stem van het hart onderdrukt. Nu mag het hart weer de weg wijzen, met het hoofd als wijze reisgenoot en het ego als waardevolle manifestatiekracht. Naast het verrijken van de portemonnee, waar in de basis niets mis mee is, wordt nu in de eerste plaats het levensgeluk, de wereld en de ziel verrijkt. Om zo in een gezond lichaam en met een gelukkige geest op een herstellende planeet je hart te kunnen volgen.

Maar dit lukt alleen als je niet hard probeert weg te zwemmen of afwachtend aan de kant blijft zitten afwachten. Dus… heb jij de moed? Benut dan juist de diepte en de urgentie van het dal waarin we zitten om daarna als één van de eersten te kunnen surfen op de kracht van deze golf. En laten we die kracht dan benutten om samen het nieuw tijdperk in te luiden. De wederopbouw van het leven vanuit het hart als voeding voor de ziel. De wederopbouw van ons bestaan anno 2015

Het is tijd.

- Alice Kroeze- 

 
Is de start van dit nieuwe tijdperk relevant voor jouw persoonlijk? Jouw merk of organisatie? JA! Het is niet alleen relevant, maar zelfs bepalend voor je bestaansrecht en je succes in de toekomst. Behoefte aan wat metaforische surflessen? Je bent van harte welkom.

[email protected]
www.dnacoaching.nl